عوامل متعددی می تواند در پرورش و تقویت حس اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان به ویژه آن هایی دچار کمرویی و یا ناتوانی های ذهنی هستند، با توجه به ویژگی های جسمانی و قابلیت های ذهنی و توانمندی های عمومی آن ها دخیل باشد. خانواده ها و مربیان مدارس و مراکز آموزشی می بایست اطمینان حاصل نمایند که همه ی کودکانی که با ایشان محشور هستند در اتخاذ تصمیمات و انجام فعالیت های مختلف از اعتماد به نفس کافی برخوردار می باشند. باید تلاش نمود تا احساس کارا بودن، مفید واقع شدن و بالطبع خودارزشمندی و قابل احترام بودن را درآن ها واقعاً تقویت گردد. باید توجه داشت که رفتارهایی از قبیل بی توجهی، تحقیر، تهدید، تنبیه، و ایجاد موانع و محدودیت های بی جهت برای فعالیت های کودکی که از اعتماد به نفس کافی برخوردار نیست از آفت های رشد این ویژگی در او محسوب می شوند. طبیعی است که از کودکی که فاقد اعتماد به نفس کافی باشد، نمی توان پیشرفت های قابل ملاحظه ای را در امر تحصیل، فعالیت های شغلی و حرفه ای و مهارت های ارتباطی انتظار داشت. کودکی که احساس کارایی و ارزشمندی و اعتماد به نفس نداشته باشد، چگونه میتواند با انگیزه ای قوی، تصمیم و اراده ای استوار که اساس پیشرفت در هر کاری است در امر تحصیل و کسب مهارت های لازم موفق شود.
هر نوع اختلال رشد در موجودات و بافت ها و اندام های زنده بر اثر سوء تغذیه یا نبود مواد غذایی قابل مصرف را دیستروفی( dystrophy) یا دُش پروردگی می گویند.
دیستروفی ماهیچه ای یک سلسله بیماری های حاد ژنتیکی پیشرونده وابسته به کروموزوم هاست که باعث تخریب یا اختلال در بافت ماهیچه ای می شود. دیستروفی ماهیچه ای شامل 9 نوع بیماری است که نمونه شاخص و شدید آن دیستروفی ماهیچه ای دوشن است. دیستروفی ماهیچه ای غیرقابل درمان است و تاکنون هیچ دارویی برای درمان آن ساخته نشده است. محققان در حال تحقیقات بر روی این بیماری ها هستند و تاکنون موفق به ساخت چند ژن و داروی آزمایشی شده اند که بر روی حیوانات آزمایشگاهی مؤثر بوده است.
انواع بیماری های دیستروفی ماهیچه ای
- دیستروفی ماهیچه ای دوشن
- دیستروفی ماهیچه ای بکر
- دیستروفی ماهیچه ای میوتونیک
- دیستروفی ماهیچه ای دیستال
- دیستروفی ماهیچه ای لیمب گرایدال
- دیستروفی ماهیچه ای مادرزادی
- دیستروفی ماهیچه ای فاسیو اسکالپو هومورا
- دیستروفی ماهیچه ای امری دریفوس
- دیستروفی ماهیچه ای اکولوفارنژیال
درمان آزمایشی دیستروفی ماهیچه ای
پژوهشگران دانشکده ی پزشکی پیستورک ایالت پنسیلوانیا اقدام به ساخت دارویی به نام PTC124 کرده اند که می تواند ژن های معیوب را اصلاح کند و برخی بیماری های
ژنتیکی را درمان کند، این دارو می تواند هزاران بیمار را که برخی از آن ها علاج ناپذیرند مانند دش پروردگی عضلانی و فیبروز کیستی را درمان کند. به گزارش سرپرست این تحقیق دکتر soyini lee استاد دانشکده ی پیستورگ، شکل کار این دارو که به صورت قرص می باشد به این شکل است که به ریبوزوم کرومزوم x وصل شده و ژن معیوب ساخت دیستروفین را وادار به ساخت پروتئین سالم برای عضلات می کند و باعث ترمیم آن می شود. soyini اضافه کرد هزاران بیماری ژنتیک وجود دارند که می توانند از این رویکرد منفعت ببرند به گزارش یونایتدپرس،soyini گفت ویژگی منحصر به فرد این دارو آنست که نه فقط یک جهش ژنی که باعث بیماری می شود، بلکه مجموعه ای از جهش ها را هدف می گیرد بنا به گزارش های رسیده PTC124 با نوع خاصی از جهش مقابله می کند که بسته به این که کدام ژن جهش یافته باشد، علائم بسیار متفاوتی ایجاد می کند. به این ترتیب بالقوه می توان از آن علیه بسیاری از اختلالات ژنتیکی استفاده کرد. این دارو در مراحل آزمایش های بالینی قرار دارد و هنوز به طور کامل ساخته نشده است.
اگر احتمال می دهید مشکلات یادگیری فرزندتان نیاز به رسیدگی خاص دارد لطفاً برای دریافت کمک تعلل نکنید. در مواجهه با اختلال یادگیری هرچه سریع تر اقدام کنید شانس اینکه فرزندتان بتواند حداکثر پتانسیل هایش دست پیدا کند را بالاتر برده اید.
اختلالات یادگیری در هر کودکی به شکل خاصی خود را نشان می دهد. یک کودک ممکن است برای خواندن و هجی کردن مشکل داشته باشد، در حالی که دیگری عاشق کتاب است اما در درک ریاضیات مشکل دارد. کودکی دیگر هم ممکن است برای درک آنچه دیگران میگویند یا مکالمه ها مشکل داشته باشد. مشکلات یادگیری تفاوت بسیاری با هم دارند اما همگی جزئی از اختلالات یادگیری هستند.
علائم و نشانه های اختلال یادگیری در سنین پیش از مدرسه
وجود مشکل.
- در تلفظ کردن کلمات
- دریافتن واژه مناسب
- در بازی کلمات هم قافیه ( سر، در، پر)
-در یادگیری حروف الفبا، اعداد، رنگ ها،اشکال، روزهای هفته
- در پیگیری دستورالعمل ها و در آموختن روال کارها
- در به دست گرفتن مداد، ماژیک و قیچی یا وجود اشکال در رنگ کردن تصاویر بدون بیرون زدن از خط
- در کار با دکمه، زیپ، قزن و یادگیری بستن بند کفش ها
درمان های پیشنهادی
در حال حاضر هیچ راهی برای درمان کامل فلج مغزی وجود ندارد. واکسیناسیون هایی برای جلوگیری از CP انجام می شود. مجموعه ای از اقدامات برای کودکانی که به احتمال بالا در معرض ابتلا به فلج مغزی هستند انجام می شود از قبیل:
- Cooling: نوزادانی که در حین تولددچار هیپوکسی( کمبود اکسیژن رسانی) شده اند. تحت تأثیر خنک کننده هایی قرار می گیرند و دمای بدن آن ها را کاهش می دهند تا احتمال ابتلا به فلج مغزی در آن ها کاهش یابد.
- Antenal Steroids: یک نوع داروی استروییدی این که به مادران باردار تزریق می شود تا ریسک ابتلا به فلج مغزی را کاهش دهد.
- Sulphate Magnesium:به مادران بارداری که در احتمال بالای نوزاد به CP هستند داده می شود منیزیم- سولفات می تواند مغز کودکان را از آسیب در امان نگه دارد.
- تجویز بوتولینیوم- توکسین نوع A که در ماهیچه تزریق می شود که از درد جلوگیری کرده و باعث راحتی فرد مبتلا می باشد.
-کارگذاری پمپ اینتراتکال باکلوفن جهت درمان اسپاسیته
- درمان های فیزیکی و کاردرمانی( فیزیوتراپی) به نحو مطلوبی وضعیت و حرکات بدنی را تسهیل می کند و بهترین و مؤثرترین شیوه جهت درمان و بهبودی این کودکان است.
- روان درمانی یا مشاوره برای کمک به خانواده کودک برای پذیرش وضعیت کودکشان و کمک کردن به وی برای دستیابی به حداکثر توانایی خود
- جراحی برای تسهیل مشکلات عضلانی و بدشکلی های مربوطه( گاهی)
- استفاده از ابزار کمک دستی و برقی جهت تسهیل حرکات بدنی
- والدین همواره بایستی در مورد خود و کودکشان دید مثبت داشته باشند. گاهی نتایج دور از انتظار و خوبی به دست می آید. با توانبخشی مناسب می توان به این کودکان کمک کرد تا زندگی مستقلی را دنبال نمایند و به عبارت دیگر وجود ضایعه بدان معنی نیست که اینگونه افراد از یک زندگی متکی به خود محروم باشند. این گونه کودکان علاوه بر نیازهای عمومی برای شکوفا شدن استعدادهای بالقوه ای که از آن برخوردارند به آموزش و خدمات خاص نیز نیاز دارند.متاسفانه در پاره ای موارد حتی نیازهای عمومی اینگونه افراد به فراموشی سپرده شده و نهایتاً ارتباط و تعامل اجتماعی که زمینه رشد، تکامل و آموزش کودکان می باشد محروم می گردند.
در خصوص اینکه چه باید کرد خانواده ها می بایست به کاربرد تکنیک های مختلف در جهت برطرف نمودن نقص ، ضعف و اسپاسم حرکات عضلانی حاصل از ضایعه مغزی توجه نمایند.
روش های مختلف درمانی
الف) توانبخشی
- فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی
ب) ارنوزها، قالب های گچی و اسپلینت ها
ج) دارو درمانی
د) جراحی.
ه) درمان فلج مغزی به وسیله سلول های بنیادی
شواهد و مدارک درخور توجهی درباره درمان موفق با روش های ذکر شده موجود نیست به طور سنتی درمانگران هنگام ارائه تمرین به کوک دچار فلج نیمه بدن با استفاده از تکالیف دوطرفه یا تمرین تکراری ارادی به وسیله فعالیت های یک طرفه، حرکات طبیعی اندام مبتلا را تشویق می کنند. به منظور درگیر شدن کودک در این فعالیت ها و تمرین تکراری با دست درگیر لازم است که روش های تشویقی مادی و کلامی مختلفی استفاده شود. علاوه براین پافشاری در واداشتن کودک مبتلا به خامحرکتی به فعالیت، می تواند ناامیدکننده و مخرب باشد و سرانجام منجر به شکست وی در اجرای کامل و موفقیت آمیز تکالیف شود. در پژوهش های انجام شده در این زمینه، کودکان نیز چنین شکایت هایی را کرده اند. درمانگر باید فرصت ها و محیطی را به وجود آورد تا طی آن کودک بیاموزد که چطور از اندام مبتلایش استفاده کند. این تجارب باید از جنبه های رفتاری تأثیرگذار باشند و پس از انجام حتی ساده ترین تکالیف تقویت و پاداش مناسب به کار گرفته شود. شواهد جدید نشان می دهد که از میان رویکردهای درمانی نوین حرکت درمانی با محدودیت اجباری، حرکت درمانی با محدودیت اجباری تعدیل یافته، استفاده تحمیلی و درمان فشرده دودستی دست و بازو در بهبود کارکرد اندام فوقانی این کودکان مؤثر است. در ادامه هریک از مفاهیم به طور مختصر تعریف می شود:
1- حرکت درمانی با محدودیت اجباری: به همراه بیش از سه ساعت تمرین ساختاریافته روزانه برای دست مبتلا طی بیش از دو هفته متوالی؛ 2- حرکت درمانی با محدودیت اجباری تعدیل یافته: محدود کردن دست سالم به همراه کمتر از سه ساعت تمرین ساختاریافته روزانه برای دست مبتلا؛ 3- استفاده تحمیلی: محدود کردن دست سالم بدون درمان یا تمرین ساختاریافته برای دست سالم؛ 4- درمان فشرده دودستی دست بازو: اولی الگوواره( پارادایم) آموزشی فشرده مبتنی بر کارکرد برای کودکان استکه عنصر، کلیدی حرکت درمانی با محدودیت اجباری، یعنی درمان فشرده و همچنین هماهنگی دوطرفه با استفاده از تمارین ساختاریافته را در خود جای داده است.در این روش از دست سالم برای بهبود عملکرد دست مبتلا و از طریق تسهیل تأثیر متقابل اندام های فوقانی که تأثیر آن در مطالعات هماهنگی بین اندام ها در افراد سالم نشان داده است استفاده می شود. برخلاف تکنیک های مستقیم روی اندام مبتلا که نیمکره آسیب دیده را فعال می کند، در تکنیک های دوطرفه، هدف فعال کردن نیمکره سالم به منظور تسهیل فعال سازی نیمکره آسیب دیده است که منجر به بهبود کنترل حرکتی اندام مبتلا و تسریع پلاستی سیتی می گردد.
فلج مغزی
بیشتر موارد ابتلا به جز موارد خفیف در ماه اول زندگی مشخص می شوند. بیماران مبتلا به فلج مغزی می توانند علائم را داشته باشند. این علائم معمولاً در طول زمان بدتر نمی شوند.
علائم به صورت:
- ناتوانی در رسیدن به استانداردهای حرکتی
- وجود اختلالاتی مثل عملکرد حرکتی خشن و نامتقارن
- افزایش یا کاهش تون عضلات است.
علائم بسیار متفاوت است و ممکن است:
خفیف یا شدید باشد و تنها یک نیمه بدن یا هردو نیمه بدن را درگیر کند، با درگیری بیشتر دستها یا پاها و یا هر چهار اندام باشد.
حرکات غیرطبیعی( نظیر پیچشی، پرشی، چرخشی) در دست ها، پاها، بازو، ساق پا، این حرکات حین استرس تشدید می یابد.
لرزش، عدم حفظ هماهنگی و تعادل بین، عضلات شل به خصوص در حالت استراحت، مفاصل بیش از حد متحرک، کاهش ضریب هوشی، کاهش توانایی یادگیری، اختلال در تکلم، مشکلات شنوایی و بینایی، تشنج، درد به خصوص در بالغ ها، علائم گوارشی( شامل اختلال در مکیدن شیر، یا غذا خوردن، جویدن، بلعیدن، استفراغ و یبوست، افزایش آبریزش دهان)، روند کند رشد، تنفس های نامنظم، بی اختیاری ادرار.
علت ها و میزان شیوع
فلج مغزی یک بیماری نیست بلکه دسته ای از بیماری هاست که به علت آسیب به مغز بچه بوجود می آید. این آسیب ها ممکن است در زمان جنینی یعنی قبل از تولد، به مغز بچه وارد شود. ممکن است در حین زایمان و یا حتی ممکن است در یک سال اول زندگی کودک که مغز وی به سرعت در حال رشد است ایجاد شوند. بچه های نارس و آن هایی که در موقع تولد وزن کمی دارند بیشتر در معرض این آسیب هستند.
در واقع هرچیزی که بتواند در جریان رشد به مغز آسیب برساند می تواند منجر به فلج مغزی شود. علل فلج مغزی را از نظر زمان ایجاد آن ها به سه دسته تقسیم می کنند.
علل قبل از تولد( جنینی)
شایع ترین دلایل:
اختلال جریان خون جفت و طناب نافی، بسیاری از بیماری های ژنتیکی و یا بعضی عفونت های ویروسی مادر، عفونت درون رحمی، سوء مصرف دارویا الکل توسط مادر در زمان بارداری، کم خونی، افزایش فشار خون، ناسازگاری خونی مادر و جنین، تولد دیرتر از موعد و پرتودرمانی از این دسته اند.
این عوامل 80 درصد مسئولیت فلج مغزی را بر عهده دارند.
علل حین تولد
اینها عللی هستند که در زمان زایمان موجب نرسیدن اکسیژن به مغز نوزاد و عامل فلج مغزی می شوند:
جداشدن زودرس جفت، قطع اکسیژن رسانی به جنین، تولدزودرس، درد طولانی و سخت، خونریزی درون جمجمه، عوارض بیهوشی، زردی، سندرم اختلال تنفس. این عوامل حدود 5 درصد از فلج مغزی را در بر می گیرند.
علل بعد از تولد
این عوامل حدود 15 درصد از علل را که شامل نخستین سال های زندگی کودک رخ می دهد:
عفونت های مغز مثل مننژیت صدمه اتفاقی سر، مسمومیت با سرب، نرسیدن اکسیژن به مغز، خونریزی مغزی( به علت ضربه مانند تصادف، افتادن بچه به زمین یا ضربات به سر بچه)
می توانند بعد از تولد بچه و زمانی که هنوز مغز بچه بسیار آسیب پذیر است و به آن صدمات غیرقابل بازگشت وارد کنند.
عوامل خطرساز
نوزادان زودرس برای بروز فلج مغزی در خطر بیشتری قرار دارند. فلج مغزی در بعضی از کودکان در نتیجه:
- تولد با وزن کمتر از 1500 گرم( تولد کودک نارس)
-عوارض حاملگی مانند خونریزی در سه ماه سوم
- تشنج یا اختلالات تشنجی یا تب در مادر
- درمان مادر با هورمون تیروئیداستروژن
-آنسفالوپاتی هیپوکسیک- اسکمیک
- خونریزی مغزی
- ضربه مغزی
- عفونت مادر طی دوران بارداری( سرخچه)
- بیماری های عفونی انتقالی جنینی، برای مثال ایدز، چربی، سیفلیس و سوزاک
-ایکتر( زردی) شدید
- چندقلویی
آسیب به جفت که ممکن است به رشد جنین صدمه بزند
- تغذیه نامناسب
- قرار گرفتن در معرض مواد سمی از قبیل نیکوتین، الکل و داروها
- ناسازگازی عامل Rh بین مادر و جنین
- ناهنجاری کرومزومی
- بیماری های ژنتیکی
- ناهنجاری ها و بدشکلی های احتمالی مغز نوزاد
زایمان های طولانی مدت یا ناگهانی که ذخیره اکسیژن خون کودک را دچار مشکل می سازد و منجر به تخریب بافت مغزی می شود.
- ساختار کوچک لگن مادر
- زایمان به روش سزارین
- اثرات ضربه بیهوشی و بی حسی
- ضربه مغزی
- زردی و یرقان
عواملی که می توانند در سه سال اول زندگی باعث ایجاد فلج مغزی شوند:
- عفونت ها از قبیل مننژیت
- خونریزی های مغزی
- ضربه مغزی به دنبال تصادف و افتادن از بلندی و .
- غرق شدن
هیدروسفالی
بررسی
هیدروسفالی یا آب آوردن مغز به بزرگ شدن سر با تجمع مایع مغزی نخاعی در بطن های مغزی گفته می شود که شیوع آن یک در پانصد مورد تولد می باشد.
اتیولوژی
مایع مغزی نخاعی در مجاری مغزی جریان دارد که مکانیسم ترشح، بازجذب و به جریان افتادن csf توسط ضربان پرده های مغزی صورت می گیرد. اختلال در چرخش مایع csf در صورتی که csf در مغز مانده به سمت نخاع جریان پیدا نمی کند. سپس با ترشح مایع، حجم آن در مغز زیاد شده و فشار مغزی بالا رفته و علائم بیماری پدیدار می شود.
علائم
از جمله علائم هیدروسفالی می توان به ماکروسفالی، آتروفی مخ، ضعف قوای عضلانی و تشنج اشاره کرد.
معمولا ً هیدروسفالی ها علائمی از طیف بیش فعالی و همی پلژی بروز می دهند و سر آن ها همیشه به یک طرف افتاده است.
هیدروسفالی خفیف می تواند در کنار مشکل حرکتی، اختلال درکی هم ایجاد کند.
مشخصات بالینی
هیدروسفالی علل متفاوتی دارد. هیدروسفالی داخلی نشانه افزایش مایع داخل بطن ها و هیدروسفالی خارجی به علت افزایش مایع در فضای ساب دورال است.
اندازه جمجمه در هیدروسفالی خارجی ممکن است عادی و حتی کوچک باشد اگر انسداد در سیستم بطنی یا کانال نخاعی نباشد، هیدروسفالی مرتبط و اگر برای عبور آزاد مایع مانعی وجود داشته باشد هیدروسفالی مسدود نام می گیرد.
در حدود 80 درصد از نوزادان مبتلا به هیدروسفالی مسدود، اسپینا بیفیدا نیز دارند. در کودکان هیدروسفالی معمولا اندازه دور سر بستگی به نوع هیدروسفالی داشته و گاهی اندازه دور سر حین تولد به 50 سانتی متر هم می رسد.
درباره این سایت