هیدروسفالی (1) بررسی، علائم و مشخصات بالینی

هیدروسفالی

بررسی

هیدروسفالی یا آب آوردن مغز به بزرگ شدن سر با تجمع مایع مغزی نخاعی در بطن های مغزی گفته می شود که شیوع آن یک در پانصد مورد تولد می باشد.

اتیولوژی 

مایع مغزی نخاعی در مجاری مغزی جریان دارد که مکانیسم ترشح، بازجذب و به جریان افتادن csf توسط ضربان پرده های مغزی صورت می گیرد. اختلال در چرخش مایع csf در صورتی که csf در مغز مانده به سمت نخاع جریان پیدا نمی کند. سپس با ترشح مایع، حجم آن در مغز زیاد شده و فشار مغزی بالا رفته و علائم بیماری پدیدار می شود.

علائم

از جمله علائم هیدروسفالی می توان به ماکروسفالی، آتروفی مخ، ضعف قوای عضلانی و تشنج اشاره کرد.

معمولا ً هیدروسفالی ها علائمی از طیف بیش فعالی و همی پلژی بروز می دهند و سر آن ها همیشه به یک طرف افتاده است.

هیدروسفالی خفیف می تواند در کنار مشکل حرکتی، اختلال درکی هم ایجاد کند. 

مشخصات بالینی

هیدروسفالی علل متفاوتی دارد. هیدروسفالی داخلی نشانه افزایش مایع داخل بطن ها و هیدروسفالی خارجی به علت افزایش مایع در فضای ساب دورال است.

اندازه جمجمه در هیدروسفالی خارجی ممکن است عادی و حتی کوچک باشد اگر انسداد در سیستم بطنی یا کانال نخاعی نباشد، هیدروسفالی مرتبط و اگر برای عبور آزاد مایع مانعی وجود داشته باشد هیدروسفالی مسدود نام می گیرد.

 در حدود 80 درصد از نوزادان مبتلا به هیدروسفالی مسدود، اسپینا بیفیدا نیز دارند. در کودکان هیدروسفالی معمولا اندازه دور سر بستگی به نوع هیدروسفالی داشته و گاهی اندازه دور سر حین تولد به 50 سانتی متر هم می رسد.